Bizler her birimiz SEVGİ'den doğmuş varlıklarız.Bizim bütün olayımız sevgi, ve duygular üzerine…

(Her nekadar bunun mənasını geç öğrenmiş olsak da) Bizim insan olmamızda, insan deneyimini yaşamamızın Sebebi de gerçek Sevgi'yi deneyimlemek.. Hayatta en yüksek titreşim de SEVGİdir, yüksek enerjidir. Bizler insanoğlu olarak etrafımızdakı insanları koşullu, şartlı bir şekilde seviyoruz…

Çok sevdiğimizi söylerken bir yandanda beklentiler çoğalır..

Çünkü egomuzun kendi bildiği şeyler, kendi doğruları var. (Bu ego da hep bizi yanıltır)

Aslında her insanın koşulsuz sevmeye, sevilmeye ihtiyacı vardır. En önemli soru da sen KENDİNİ koşulsuz, şartsız sevebiliyor musun? Doğrularınla, yanlışlarınla?

Peki beklentisiz sevebilir miyiz?

Çevremizde bu duygularla sevdiğimiz insanlar elbette varlar.

Hissederek sevdiğimiz kişi ya da durumu karşılık beklemeden ve hiç bir şart öne sürmeden sevmeye devam etmektir beklentisiz, şartsız sevgi... İnsanları bir araya getiren, anlayış, şefkat, empatiyi güçlendiren duygu.

Örneklersek partnerin her zaman mükemmel olmadığını bilirsiniz, ama onu değiştirme de çalışmadan olduğu gibi kabul edersiniz.

Bu beklentisiz sevginin temelidir. (Kişiyi olduğu gibi kabul etmek, onu değiştirmeye çalışmamak anlamına gelir)

Şartsız, beklentisiz sevmek te mümkündür. Ama bu her türlü davranışı kabul etmeliyiz anlamına gelmez, gelmemelidir de...

Sınırların yok sayıldığı bir sevgi türü de değildir bu. Sevgi karşı tarafın zarar verici davranışlarını tolere etmek, dare etmek toparlamak anlamına da gelmez!! Her türlü davranışa müsaade göstermek anlamına da gelmez!

Sağlıklı sınırlar koymak ilişkilerde dengeyi sağlamanın da bir parçasıdır. Beklentisiz sevgi, beklentileri bırakmak, beklemeden sevmek demektir.

Aşırı beklentileri bırakalım..

Belli bir davranış beklentisi içine girip, beklemek yerine talebimizi mutlaka söyleyelim. Beklentisiz sevgi karşılık beklemeden sevmek anlamına geliyorsa, bu ilişkide iki tarafın da kendini ifade edebilmesi, ihtiyaçlarının karşılanması çok önemlidir elbette… Her insanın ihtiyacıdır böyle bir sevgi. Bu durum ilişkilerde de derin güven duygusu yaratır.

Böyle şartsız sevgiyi sadece başkalarına değil, kendimize de göstermemiz gereken bir duygudur. Kendimizi, hatalarımızı, eksiklerimizi kabul ederek daha sağlıklı, mutlu bir yaşam sürdürmemizi sağlar. Kendini sevebilen içsel huzuru da bulur. Bu huzur ilişkilerine de yansır. Her insanın hataları, zayıflıkları, kusurları vardır. Ama önemli olan bu yönlerimizi fark edip içten kabul etmektir.

Benim de öyle fark ettiğim, kabul ettiğim yönlerim vardı elbette. Fark ettikten sonra değiştirdiğim ‘’insanoğlu en çok da kendine acımasızca davranıyor’’ çoğu zaman. Kendine eleştiride bulunarak "yeterince iyi değilim" "Bana değer vermiyorlar’’ gibi cümlelerle kendini yıpratarak... Oysa öncelik biz kendimiz olarak, kendimize karşı hoşgörülü, şefkat dolu tutum içinde olabilirsek, Kendimizi olduğumuz halimizle sevebilirsek, başkalarını da kabul eder, beklentisiz sevebiliriz.

Kişi kendine önceliüi tam anlamıyla tanımalı ve kabul etmelidir.

KENDİNİ KOŞULSUZ, ŞARTSIZ HER HALİNLE KABUL EDİYOR MUSUN?