İnsanların dünya halini tanımlayan iki kelimenin altına binlerce öykü yazılır.
Cennetin de cehennemin de anahtarı bu iki kelimenin içindedir.
“İyi” insan…
“Kötü” insan…
Amel defteri denilen şey bu iki sıfatın altına yazılanlardan ibarettir.
Kainatta bol olan ve tükettiği oksijenin bile insanlığa yük olduğu kötüleri şimdilik kendi hallerine bırakalım…
Elbette “İyi” insan kimdir sorusunun hepimizde ayrı bir cevabı vardır.
Hayatımıza dokunan, bize değer katan, birlikte çok mutlu olduğumuz, dert ortağımız, sorun çözücümüz, bizi beladan uzak tutan, centilmen, entelektüel, yaşamının en zor virajında bile gülümsemesi yüzünden eksik olmayan, pozitif insanlar yaşamı güzel kılan insanlardır.
Bütün bunların bir insanda var olması mümkün mü?
Suat Sapan’da hepsi hatta fazlası vardı.
Yarım asırlık dostlukta bu duyguların hepsini benim ve dostlarımızın yaşadığını biliyorum.
Suat Amirim aniden ve haber vermeden gidişin çok canımızı yaktı.
Doğum günümde senden ayrılmak olmadı be Suat!
İsmet’imiz beni hayat devam ediyor diye teselli ederken, onun da içinde bıraktığın boşluğu itiraf ediverdi.
Sen hastaneye yatmadan ve ameliyat öncesi telefon konuşmalarımız hariç son olarak oturup görüştüğümüz Burgaz Kafeye o günden sonra hiç uğrayamadım biliyor musun?
Sana yazmalısın oğlum demiştim. Bir nefeste okunan hayata ve Bursa’ya dair lezzetli köşe yazılarının hepsi ezberimde…
Senden kopya çektiğimi itiraf edip helallik istiyorum…
Sevgili Alara senin telefonunda “ Babasının Gülü “ olarak kayıtlıydı ya hani…
Ben de Ayça’ma senden öykünüp doğduğu günden beri “ Dedesinin Gülü” diyorum.
Bir de Alara’nın düğününde Nursel’i dinleyip saçlarımıza lacivert balyaj attırmadık ona yanıyorum.
Dostum Nihat Sapan Hoca’mın dediği gibi “Bursa bir beyefendisini kaybetti”
Suat biz Atatürk Lisesi yıllarında tanıştığımızda henüz para icat edilmemişti.
55 yıllık dostluğu hep birlikte dibine kadar yaşamanın sırrı bu olsa gerek...
Şimdi Nedim’in teknesindeki son tatile mücbir sebeple katılmamanın acısını ömür boyu çekeceğim çünkü artık sen olmayacaksın…
Suat’ım, Sapan’ım nurlar içinde yat…
Başta Nursel, Alara ve tüm aile olmak üzere hepimize sabırlar diliyorum…
İnsan olmanın zaaf ve hataları ile gideceğimiz o ebedi alemde cennete çok yakışacaksın…
Umarım ve eminim ki bana da bir yer ayarlarsın…
Yorum Ekle
Yorumlar
Sizlere daha iyi hizmet sunabilmek adına sitemizde çerez konumlandırmaktayız. Kişisel verileriniz, KVKK ve GDPR
kapsamında toplanıp işlenir. Sitemizi kullanarak, çerezleri kullanmamızı kabul etmiş olacaksınız.
En son gelişmelerden anında haberdar olmak için 'İZİN VER' butonuna tıklayınız.
Osman GÜRÇAY
Suat Sapan’a veda…
İnsanların dünya halini tanımlayan iki kelimenin altına binlerce öykü yazılır.
Cennetin de cehennemin de anahtarı bu iki kelimenin içindedir.
“İyi” insan…
“Kötü” insan…
Amel defteri denilen şey bu iki sıfatın altına yazılanlardan ibarettir.
Kainatta bol olan ve tükettiği oksijenin bile insanlığa yük olduğu kötüleri şimdilik kendi hallerine bırakalım…
Elbette “İyi” insan kimdir sorusunun hepimizde ayrı bir cevabı vardır.
Hayatımıza dokunan, bize değer katan, birlikte çok mutlu olduğumuz, dert ortağımız, sorun çözücümüz, bizi beladan uzak tutan, centilmen, entelektüel, yaşamının en zor virajında bile gülümsemesi yüzünden eksik olmayan, pozitif insanlar yaşamı güzel kılan insanlardır.
Bütün bunların bir insanda var olması mümkün mü?
Suat Sapan’da hepsi hatta fazlası vardı.
Yarım asırlık dostlukta bu duyguların hepsini benim ve dostlarımızın yaşadığını biliyorum.
Suat Amirim aniden ve haber vermeden gidişin çok canımızı yaktı.
Doğum günümde senden ayrılmak olmadı be Suat!
İsmet’imiz beni hayat devam ediyor diye teselli ederken, onun da içinde bıraktığın boşluğu itiraf ediverdi.
Sen hastaneye yatmadan ve ameliyat öncesi telefon konuşmalarımız hariç son olarak oturup görüştüğümüz Burgaz Kafeye o günden sonra hiç uğrayamadım biliyor musun?
Sana yazmalısın oğlum demiştim. Bir nefeste okunan hayata ve Bursa’ya dair lezzetli köşe yazılarının hepsi ezberimde…
Senden kopya çektiğimi itiraf edip helallik istiyorum…
Sevgili Alara senin telefonunda “ Babasının Gülü “ olarak kayıtlıydı ya hani…
Ben de Ayça’ma senden öykünüp doğduğu günden beri “ Dedesinin Gülü” diyorum.
Bir de Alara’nın düğününde Nursel’i dinleyip saçlarımıza lacivert balyaj attırmadık ona yanıyorum.
Dostum Nihat Sapan Hoca’mın dediği gibi “Bursa bir beyefendisini kaybetti”
Suat biz Atatürk Lisesi yıllarında tanıştığımızda henüz para icat edilmemişti.
55 yıllık dostluğu hep birlikte dibine kadar yaşamanın sırrı bu olsa gerek...
Şimdi Nedim’in teknesindeki son tatile mücbir sebeple katılmamanın acısını ömür boyu çekeceğim çünkü artık sen olmayacaksın…
Suat’ım, Sapan’ım nurlar içinde yat…
Başta Nursel, Alara ve tüm aile olmak üzere hepimize sabırlar diliyorum…
İnsan olmanın zaaf ve hataları ile gideceğimiz o ebedi alemde cennete çok yakışacaksın…
Umarım ve eminim ki bana da bir yer ayarlarsın…