Bazı insanlar her ne kadar kurban rolünde. Yaşıyorsa da bazılarımız kahraman rolünde yaşayıp gidiyor.

Bütün hayatın sorumluluğu onların sırtında! Anne, babalarının, kardeşlerinin ailesinin sorumluluğu onların sırtındadır. Mutlaka bu duruma gelmeyi onlar istememiştir. Bu hayatın yoğunluğu, ezilmişliğinin altında benim de bi müddet yaşamışlığım vardır. Gerçekten kolay bir durum değil... Bu durumun iyileşmesi için kendi hayatınızda, kendiniz için de bir şeyler yapmanız gerekiyor...

Bizler sürekli başkalarını besliyoruz, ama bizim güç depomuzu dolduran hiç kimse olmadığında zamanla tükenmişliğe, sıkıntılara götürebiliyor! Lütfen verdiğiniz kadar almayı deneyin verdiğiniz kadar olmuyorsa en azından bir miktar almayı deneyin... Bu illa maddi bir karşılık değildir. Sevgidir, dostluktur, zamandır…Ortak iş bölümü de paylaşılmalıdır. Bu hayatta kendini yormak kadar sıkıcı daraltıcı bir şey yoktur.

Lütfen aile bireylerinizi de sorumluluklara ortak edin....Her şeyi kendiniz yapmaya çalışırsanız, gün gelir bunların altında ezilen oluyorsunuz. Bir dönem aynı hataları kendim de yapmışlığım oluyordu. Ben olmazsam bazı işlerin yürümeyeceğini düşünürdüm. Herkesi kurtaracağım gibi bir ruh haline bürünmüşlüğüm olurdu. Zor durumlardı bunlar ve çok yorucuydu…

Bu durumdan çıkmanın ilk adımı, kendimiz in bir şeyler yapmaktır. Kendinize zaman ayırarak, değer vererek başlangıçta param yok, zaman yok, imkanım yok gibi yok bahanelerin ardına sığınmadan yapmalı bunu…Bahaneler bulmak çok kolay! Bir an önce bahaneleri bırakıp, kendi varlığınıza değer verin. Kendinize alanlar yaratmazsanız, çöküntü içinde dengesiz yaşamış olursunuz.

Kahraman rolünde kalmayın bunun yerine sağlıklı, huzurlu, paylaşım yapan bir insan olun.

"Bundan böyle başkalarına ayırdığım zaman kadar kendime de zaman ayırmaya niyet ediyorum" deyin

Eğer ben mutlu olursam, sağlıklı olursam sevdiklerme faydam olur. Doğru mu?

Sorumlulukları paylaşarak güçlü ve mükemmel olmaktan vazgeçelim.

Uyanalım, uyanık olalım aydınlık günlere...