Kısa bir aranın ardından tekrar yazmanın ve karalamanın nasibimize düşmesinin verdiği mutluluk ve özlemle karşınıza geldim. Bir süredir yoğunluktan yazamadım. Her hafta mutlaka bir yazı yazarım iddiasıyla çıktığım maceramda daha yolda terlemeye fırsat bile olmadan iddia makamının iddiasından vurulup dünya telaşına tam yenik düşecekken Hazreti Allah bana acıyacak olacak ki tekrar lütufta bulunuverdi ve kendimi bu yazıyı kaleme alırken buldum.

Artık tatavayı bırak kardeşim konuya gel der dediğinizi duyar gibiyim. Fakat sizlerin ne dediği hiç ama hiç umurumda değil ki sizlerin de başkalarının ne dediği umurunuzda olmasın. Evet Kıymetli okurum hikayemize başlayacak olursak bugün sizlere Don Kişot’un delikanlı yaveri Sancho Panza’yı anlatacağım.

Delikanlı adam yaverlik mi yapar demeyin sakın.

Allah bazen delikanlı adamları sınar, hatta çoğu kez delikanlı adamları sınar. Zaten hikâyeyi okurken hayatınızın bir döneminde ulan bende az Sancho Panza değilmişim diyeceğinizden hiç ama hiç şüphe duymuyorum.

Çünkü bende hayatımın bir döneminde Sancho Panza oldum. Yine olur muyum bilmem ama Allah’a sığınmakta fayda var diyelim.

Hikayemizin başrolünden bahsedecek olursak; Sancho Panza kendi halinde, koskocaman Dünya’da eşeği El Rucio’dan başka bir şeyi olmayan garibanın tekidir.

Kendi dünyasının ve köyünün garibanı iken, karşısına çıkan sahtekâr bir şövalye olan Don Kişot tarafından uzaklarda bilinmeyen, adı bile olmayan bir adanın valisi olma umuduyla kandırılmış ve sahte kabadayı Don Kişot’un yaveri olarak onunla yolculuğa çıkmış fukaranın birisi...

Evet bir makam ve mevki için kandırılmış birine niçin üzüleceğiz dediğinizi duyar gibiyim.

Fakat Sancho masumane bir hayalin kurbanı olmuştur. İçinde bulunduğumuz çağda bir çoğumuzun kandırıldığı gibi Sancho’ da kandırılmış ve hayalleriyle oynanmış bir gariban sadece…

Hikâyenin sonunda Sancho’nun hissesine yılgınlık ve hayal kırıklığı düşüyor. Tıpkı bizlerin hissesine düştüğü gibi...

Yaşamın bir döneminde kandırılmışlar olarak sayımız sandığımızdan daha fazla olduğunu unutmamakla, bazen bir delinin peşinden koşarak gittiğimiz hayallerde, umutlarda veya yerlerde hiç ama hiç beklenmiyor olabiliriz...

Belki de kaderimiz her vakit davetsiz bir misafir olmak olarak yazılmıştı. Ama ne olursa olsun ben hayallerimden vazgeçmeyeceğim. Gittiğim her yerde beklenmiyor da olsam varıp beklenilmediğim her sofraya oturup rahatsızlık vermeye devam edeceğim...

Sizi bilmem ama ben vazgeçmediğim hayallerim için, bir değil bin delide olsa gerekirse peşine takılacağım… Evet, uzaklarda bilinmeyen bir adanın, bir gaibin peşine çıktığım yeni bir yola bismillah dediğim bu günlerde sizlere verebileceğim tek dostane rica hayallerinizden vazgeçmemeniz olacaktır…